Prácticas de Xéneros/ exercicios de estilo

Monólogo teatral: 

Estaba eu a ler, cando me levantei para coller algo no frigorífico, entón...

Cabaret: 

Sentados a escarranchapernas en cadeiras do revés, sen 4º parede, movementos de pelve.

Clown: 

Todo é novo

Bufón: 

(Contra o sagrado) 

Está a ler lectura non sagrada ou políticamente incorrecta, tira polo chan e guarrea a comida ...

Circo

Obxectos

Puntos de vista: 

do frigorífico, do libro... O libro di: "estou canso, deixame descansar un pouco". O frigorifico: "Que estás a buscar, mona?"...

 Peep show: 

Co espectador ghichando desde unha xanela, ou desde a porta entreaberta. Se cadra gravandoo co móbil.

 Sombras humanas

So co son: palabras e efectos de son

O secundario pasa a ser protagonista

Commedia dell árte: 

"no he encontrado nada para comer!": la recerca del cibo

Teatro político: 

(Todo é unha alegoría)

O frigorífico simboliza o capitalismo, o reloxo é o reloxo da historia, etc.

Teatro medieval: 

(Todo é unha alegoría)

da Fin do Mundo, do ben e do mal, etc.

Teatro didáctico: campaña de concienciación sobre os preservativos, dinamización lingüistica, animación á lectura, etc.

Product placement: 

co patrocinio de editorial Galaxia, ikea, Zanussi, casio, terapia de regresión de hipnose para recordar quu ia facer no frigorífico...

Accións físicas: 

(o que eu chamo facer circo)

xogando co mecheiro, mirando a wisconsin...

comedia vs. drama: (primeiro en modo sit-com e despois como dramedia)

As accións teñen que ser exactamente as mesmas, so cambia o ánimo dos personaxes e o ritmo.

con apartes

intenso

(o que eu chamo un marlonbrando)

Melodrama sobreactuado:

Ao xeito Almodovar, telenovela, Jane Austen, etc. 

Sainete: 

(similar á zarzuela) 

Con moito texto, picado e proxectado

Mimo técnico

Sen palabras pero naturalista

Posdramático

traxedia grega, 

comedia grega de Aristófanes, 

drama satírico, 

comedia de maxia...

farsa, 

paso e entremés

comedia de figurón (Moliere, Santiago Segura)

vaudeville

Espectáculo erótico

parodia, performance, grand- guignol, teatro de maxia, xenéros orientais (kabuki, kathakali..)

absurdo, xéneros cinematográficos (misterio, western...), xéneros Z (cosplay, manga, videoxogos, tutoriais, challenges...)

drama romántico, mojiganga...

Tableaux vivant

Rito, Festa, Cerimonia

Barriga Verde

Pódese facer con actores ou con bonecos. Imprescindible a cachaporra. 

1. O demo está durmindo rítmicamente e con son

2. De súpeto érguese coma un sonámbulo: ten fame

3. O demo vai á cociña bailando

4. BV pregúntalle: "Que hora é?"

5. O demo  dille: "A unha e dez".

6. BV  dile: "non! É a hora de que volvas ao Inferno!" (cachaporrazo!)

7. O demo abre a porta ("Que demo viña buscar eu")

8. BV dalle unha sucesión de cachaporrazos e méteo de cabeza no Inferno. Morreu o demo, acabouse a peseta.

Kyogen

Partimos da posición básica de kyogen: pernas flexionadas, lumbago, brazos en xerras

1. O criado está escaqueado: lendo dentro dun armario en posición de seta

2. Érguese dun chimpo

3. Vai á cociña

4. O amo pregúntalle: "Que hora é?"

5. Con sorpresa dille: "A unha e dez".

6. O amo responde: "Por que non estás a traballar?!"

7. O criado abre a despensa e queda mirando para ela

8. Decátase de que esqueceu o que ia buscar ("Que raio viña buscar eu")

Teatro balinés

Catro elementos técnicos comparables aos da comedia da arte italiana. Inmportancia da columna vertebral. Dedas repichadas. Gamelan (diferenza con India)

- Agem, que é a posición de base

- Tandang, o camiñar ou a forma de trasladarse no espazo.

- Tangkis, que se refire ao cambio de postura ou de dirección: escapar do ritmo que está seguir o danzante e crear unha variación no deseño dos movementos. Procurar a variación e o contraste, ben a través dun carácter forte (keras) ou suave (manis).

- Tangkep ou expresión do actor.

Kabuki

pasarela no medio do público: hanamichi, 

1. O home está lendo

2. Érguese

3. Vai á cociña a través do hanamichi

4. Aparece a súa muller-fantasma (a quen el matou) pregúntalle: "Que hora é?"

5. O home decátase de que son a unha e dez. A hora nefasta en que el a matou. E

6. Pelexan no hanamichi ata que a muller desaparece

7. O home abre a porta ("Que demo viña buscar eu"). Danza-canto-monólogo no que expresa o seu terror a que a muller se lle apareza de novo e acabe coa súa memoria

ÓPERA CHINESA

Haberá unha mesa cun mínimo de 4 usos diferentes (coma ponte, outeiro, etc.). Haberá mimo. 

1. Materiais: 

   1. O mito da Lagoa da Serpe de Pena Trevinca: Dise que alí vive unha enorme serpe que nas noites de lúa chea transfigurase nunha fermosa moza que pide a canto mozo pase por alí que a desencante. 

   2. "Antígona fue condenada a muerte por querer enterrar a su hermano, abandonado al arbitrio de los perros y los cuervos por orden del rey de Tebas... Somos lo que recordamos... Todos los seres queridos que desaparecen, siguen viviendo en los relatos de quienes les sobreviven. Sin embargo, en muchas cunetas aún yacen enterrados sin identificar decenas de hombres y mujeres que fueron asesinados vilmente durante la Guerra Civil"

   3. Kung fu Panda. Grulla mono mantis serpe tigresa oso

Danza Moderna

Se todos van descalzos ou espidos pode ser danza moderna.

Se a énfase está no traballo de chan e no torso, pode ser danza moderna.

Se so hai corpo (sen escenografías, atrezzo, etc.) pode ser D. Moderna.

Se traballan nun espazo escénico pode ser D Moderna

Danza Contemporánea

Se mesturamos técnica de ballet con técnica de danza moderna, será obvio que é contemporánea: nin é ballet, nin é Moderna.

Se ignoramos todo tipo de técnica é danza contemporánea, porque a danza moderna necesariamente ten técnica.

Se hai hibridación con artes marciais, hip-hop, texto, etc. é D. contemporánea.

Se negan o escenario tradicional (p. ex. usan muros, escaleiras, etc) é D contemporánea

Delsarte

Formular a secuencia sen palabras, so co movemento. Deberá haber:

1. Sucesións: como unha especie de fluido que partira de un punto central situado no torso para propagarse en ondas sucesivas a través de todo o corpo. Debe transmitir emoción. Moi usado na danza moderna.

2. Oposicións: Duas partes do corpos se moven ao mesmo tempo pero en dirección oposta. Expresa forza, poder físico. Moi usado no melodrama

3. Paralelismos: “Cando duas partes do corpo se moven ao mesmo tempo na mesma dirección”. Esta acción é unha acción débil, xa que non encontra unha oposición que a sosteña. Moi usada pola danza académica, que gosta da simetría

Dalcroze

Formular a secuencia con palabra, ritmo e movemento:

1. Repetición: min 2.30 Leo un libro-me levanto-vou á cociña-chaman por min- abro a neveira-xa non me acordo

Pina Bausch

• Música clásica e popular

• Consignas: “Animar. Quitarme as mans de encima. Bailar agarrado (dous homes). Hola señorita. Xogos sexuais. Alucinar. Noxo. Agardar a alguén. Son o teu querido tío. Por favor, léveme. Carai, mira a ese daí. Masaxe con música. O que quere, ten. Mami. Un neno orfo ten medo. É que en realidade, debería durmir máis. Preparativos para a pelexa. Exercicio sobre a prostitución, etc."

• Pode haber textos.

Cunningham 

• Pernas orsi +torso

• A musica e a danza van por separado

Mary Wigman

• non música. so percusión

• traballo con máscaras feitas con revistas ou folios e gomas

• coros

• o feo, o grotesco: expresionismo

• a desesperación, a angustia fai que nos movamos. e dese movemento xurde a danza

• formas e movementos non harmónicas: con aristas (the witch)

Isadora

• A beleza, a harmonia (en oposición a Wigman)

• a escultura grega

• O movemento das ondas, dos paxaros, das nubes: a extase panteista

• a paixón, a liberdade

• as túnicas

Loie Fuller

efectos visuais:

• grandes teas con bastóns

• proxectores de cores

• proxeccións de fondo

• non baila

Ruth St Denis

Imitación de danzas orientais

misticismo relixioso

Ted Shawn 

homosexualidade cun forte sentimento da virilidade

(village people en modo danza moderna)

orientalismo 

coros de homes

Judson Dance Theater 

máis performance que danza

Dióxenes na escena: acumulación como principio compositivo

Noh

Metáforas poéticas da natureza. Estilo katas de artes marciais. Percusión extraña. Camiñan con paso curto e rápido ou con grandes alancadas de sumo, Fa-lan-moi-so-lem-ne-e-ca-bre-aaaa-do. Pon a man diante da fronte para significar o pranto.

Percusión cos pes.

A secuencia é a seguinte

1. Un fantasma de muller (Shite: un espírito con máscara) está lendo (fai o mimo de ler cun abano)

2. Érguese.  O narrador rememora o seu pasado mentres ela danza

3. Vai á cociña co abano coma un coitelo

4. O Waki pregúntalle: "Que hora é?"

5. O Shite dille: "A hora da vinganza", e revela a súa verdadeira apariencia de demo

6. O Waki danza co Shite tentando calmala

7. O Shite abre unha porta e queda mirando para ela. Canta y danza, recordando tempos mellores, e sae de escena cando chega o abrente

Bharatanatyam

So baila unha intérprete. 

A outra narra cantando.

Forma esencial: un S. triángulos

Xesto extracotiá.

Diferenciar o xeito masculino do xeito feminino. Predomina o sentimento erótico.

Mudras para cada cousa que queremos contar. 

Expresividade nos ollos e na expresión facial.

Kathakali

Bailan varios intérpretes.

Forma esencial: rectángulos

Os pés apóianse na sua parte exterior.

Diferenciar o xeito masculino do xeito feminino. Predomina o masculino, con saltos vigorosos

Barroquismo no vestiario

Kabuki Ningyōburi (puppet acting)

5 EN FILEIRA

Temos 5 narradores e cinco lugares nunha fileira onde colocarse. Cada narrador incorporase sucesivamente a un lugar do relato, e narra o que sucede nese momento.

E lembremos o que dixo Godard: "Unha historia debería ter principio, medio e final, pero non necesariamente nesa orde".

Flashback. Comezamos pola primeira escena, que é unha descrición: dun resacón, dunha velliña contando o naufraxio do Titanic, dunha charca de sangue... 

Palindromo:

A secuencia ten no medio a parte na que a persoa se pregunta que raio estaba a buscar, e logo a secuencia procede de xeito inverso

Expresionista. 

• Relato aristotélico

• Personaxes tipificados (caracterizanse polo seu papel social: o pai, o extranxeiro, o empresario, etc.)

• Temas: o demoníaco, o pervertido, o sexo (como violencia e frustración), a libertade

• A escuras: empregando a luz dos móbiles.

Relato non-aristotélico. 

• Eliximos un tema: a morte, o sexo, o amor, a guerra.... 

• Cada actor ten a sua parte (texto, acción, performance, danza...) pensada de antemán

• Incorporase nunha posición na fileira, non con intención de que teña coherencia narrativa a súa parte co resto do relato, senón para que teña coherencia rítmica ou musical.

Dadaísta. 

• Non aristotélico

• Tomamos un tema común e antiautoritario: o ensino, a arte, o boísmo... 

• Buscamos perspectivas anti todo: anti-guerra, anti-burguesía, anti-nacionalista, anti-museos, anti-materialismo....

• Cada actor (ou grupo de actores) pensará a sua parte de antemán.

• Emprego de recursos visuais, obxectuais, de vestiario, escenográficos.

• Gramelot. 

• O teatro parécese a unha escultura que podemos modificar (Tadeusz Kantor: "son un dadaísta que fai chorar"). 

• A provocación pola provocación, sen implicacións políticas ou estéticas (Tzara vs. Breton)

Simbolista. 

• Relato aristotélico. 

• O misterioso. Extático. O liminal. 

• A luz é ambigua. 

• Os mortos (as almas) en escena. 

• A realidade é un bosque de simbolos. A Natureza comunica cousas a través de signos: o voo das aves, a forma das nubes, o fungar dos rumorosos, un corvo parece dicirnos algo, un signo nunha rocha... 

Superaristotelico. Prantexamento, no e desenlace; anagnórese (por indicios, por deducción, porque o protagonista di a sua identidade, por recordos), lance patético.

Surrealista

Técnicas baseadas no azar e na improvisación

 PALABRAS ENCADEADAS

• En círculo. Todos cun brazo de  arriba a abaixo, en movemento pendular nun tempo en común.  Cando a man está arriba, alguen lanza unha palabra.No movemento seguinte, a persoa ao seu carón lanza unha palabra que  asocie libremente coa anterior. 

• Se antes de pronunciar a palabra golpea o chan co pe, é sinal de cambio  de sentido da ronda

• Variante: A cada palabra, responde todo el mundo cunha soa voz, pero con asociacións diferentes: coa asociación que  cada quen faga. Caótico e divertido.

• PROLITOS con +- cambio

• POLINOMIO con AMETRALLADORA

Futurista

• Non aristotélico

• Teatro sintético (de Lorca, por exemplo)

• Dramas abstractos de obxectos

• Impros físicas ou corais sobre a guerra (coma farían uns nenos de 5 anos). Ou sobre as máquinas, sobre a IA. 

• Presentando a guerra como algo heroico e divertido.