Cando falamos de digital performances podémonos referir a espectáculos multimedia con materiais gravados ou ben a performance dixital de transmisión en directo/en continuo.

1. Multimedia con materiais gravados previamente: emprego de pantallas no escenario. Este tipo de espectáculos son frecuentes en eventos comerciais ou de masas, e con grandes investimentos, por exemplo as proxeccións do 25 de Xullo na Catedral de Santiago, Parques Temáticos, Os carros do Camiño, exposicións inmersivas, etc. (VIDEOS NOS ENLACES) 

2. Dixital ao vivo: interacción entre técnicos, actores e tecnoloxía (VIDEOS MÁIS ABAIXO). Estes espectáculos adoitan ser experimentais, como por exemplo:

   1. Cyberspace subjects (suxeitos ciber): 

      1. Robot theatre: teatro con robots + humanos (Xapón)

      2. Teatro so con robots

   2. Teatro presenciado no ordenador 

      1. Teatro materializado por suxeitos dixitais en Second Life. 

      2. Teatro en streaming. O funcionamento das plataforma consiste no aluguer das obras de teatro a través da páxina web.

         1. https://alltheater.es/, española

         2. https://www.teatrix.com/teatro-online, arxentina

      3. Experiencias de teatro pandémico materializado por persoas

      4. Eventos a través de twitch: Dogfight Wild Tournament e outros

   3. Outros recursos: Holografías en teatro, captura de movementos (empregado en animación e video-xogos), video-mapping, teatro inmersivo con VR.

   4. Cyborg: exoesqueletos, ciberdine, https://www.youtube.com/watch?v=_8VhW9JiwUk, marceli antúnez, https://www.marceliantunez.com/work/la-fura-dels-baus/ 

   5. Wearables: implementos na roupa, por exemplo. https://research.fhstp.ac.at/en/projects/wearable-theatre.the-art-of-immersive-storytelling, https://www.researchgate.net/publication/291244122_Wearable_technology_for_the_performing_arts, https://www.youtube.com/watch?v=aVSj3jd3KYk, 

(VIDEOS MÁIS ABAIXO) En Teatro y nuevas tecnologías: conceptos básicos / Anxo Abuín González

• Intermedialidade: integración de un ou varios medios en outra forma de comunicación (p.ex., pantallas no teatro). O termo foi empregado nos anos ´60 polo movemento Fluxus, e está en relación con fenómenos como a poesía visual ou a performance, que son exemplos de intermedialidade. Actualmente emprégase ás veces como sinónimo de multimedia. A connotacíon de intermedia refíese aos medios dixitais na cultura pop.

  • Intermedialidade sintética: fusión de linguaxes diferentes. Sería o caso de Robert Lepage ou Bob Wilson cando empregaron pantallas na escena co obxecto de integrar e fusionar diversos medios e linguaxes. 

  • Intermedialidade transmedial (superman: un fenómeno que está presente en diversos medios). Un exemplo de espectáculo transmedia sería, en Galicia, Chola, a it-girl de Artesacía. Fora de Galicia temos o exemplo de Haykiuu!, que procede do manga, de aí pasa ao anime, ao video xogo e ao teatro.

  • Intermedialidade transformacional (actores cyborgs como Marceli Antúnez): Consiste no trasvase dun medio a outro, coa consecuencia, no caso dos cyborgs, da maquinización dos humanos ou da humanización dos robots. É frecuente unha perspectiva do monstruoso, transgresivo, violento ou sexual, cunha ollada artificial e exaxerada.

    • A investigación en exoesqueletes vai da man de empresas tecnolóxicas que fabrican equipos para discapacitados. Tamén hai exoesqueletes para os bombeiros, militares ou traballos industriais. 

    • Na actualidade hai software libre (arduino) para crear exoesqueletes ou para facer xoguetes robóticos (robótica lego)

• Re-mediación (creación histórica do cine a partir do teatro, por exemplo). Transformación dun medio noutro, en especial cando se trata de medios analóxicos que se transforman en medios digitais, é dicir, adquieren outra forma, pero poden continuar transmitindo unha información similar. 

  • • Dentro da re-mediación está a hipermediación, que implica un maior distanciamento (p. ex. o cinema ao vivo) e a 

    • Intermediación, que implica un maior ilusionismo: p. ex. crear a ilusión dun chat ao vivo en Citizen, de Chévere.

• Interacción. Non toda a arte dixital é interactiva, pero a tecnoloxía permite formas de interactividade que antes non eran posibles

  • • artista-máquina: Orgia (2002), peza de Pasolini dirixida por Jean Lambert-Wild no Théâtre National da Colline (París). Nela, os actores están equipados con captadores que transmiten os seus niveis de tensións e emoción a un computador, que á súa vez os reenvía cara a uns actores virtuais presentes en escena en forma de holograma. Estes, simbolizan as pantasmas aos que a estraña parella protagonista ha de facer fronte. 

    • espectador-máquina: instalacións, esculturas, interfaces técnicas, detectores de movemento... https://es.wikipedia.org/wiki/Arte_interactivo

    • espectador-máquina-artista. En Afasia (1998) o performer Marcel.lí Antúnez exercía de único manipulador dos materiais cibernéticos. En Epizoo (1994) eran os espectadores os que manipulaban, grazas a unha pantalla de computador sensible, o seu corpo robotizado, cuberto por un exoskeleton que levaba o corpo humano ao límite da dor.

• O post-humano: Stelarc afirma que o corpo humano quedou obsoleto. Orlan tenta mellorar ou modificar o corpo.

• A espectacularización en youtube e nas redes sociais. No turismo. Os avatares nos xogos de rol.