Farsa a 3

O modelo da "Farsa a 3" é o modelo que empregaremos. É o que emprega Carlo Boso e Fernando Llera nas farsas de Comedia dell arte.

• 
  

• Espazo expandido. Cando escribimos teatro tendemos a cinguirnos ao espazo do escenario. Exemplo: se se trata dunha taberna, describimos dous tallos, unha mesa e unha barra que imaxinamos en escena. A proposta de espazo expandido é que imaxinemos tamén a rúa cun poio para sentar e uns árbores que dean sombra, e o almacén onde se gardan os pipos de viño, o piso de enriba onde viven os taberneiros, un patio traseiro onde andan ceibes as galiñas, o retrete coa súa xanela...

• Espazo liminal. A liminalidade crea desequilibrio. O dormitorio da parella (erro)/ a cociña da sogra (si!)

FORMULACIÓN: A cada alumno se lle da unha foto diferente dun espazo liminal. 

DINÁMICA:  Prescindiremos de acotacions. Obxectivo: unha vez que rematemos de escribir, o autor lerá o texto, e os compañeiros deberán adiviñar o espazo no que se desenvolve a acción. Finalmente mostraremos a fotografía que inspirou a impro.

TEMPO: para a escrita menos de 1 hora

• IMPORTANTE: non esquecer que os personaxes deben ser tipos

• Espazo en acción implica que á hora de escribir ou improvisar unha escena prescindiremos de acotacions. De maneira que serán os diálogos os que nos dean pistas sobre o espazo que habitan os personaxes. Exemplo: "Non está nese andel, está no de arriba de todo", ou ben "pon o intermitente", ou ben "os sons do bosque pola noite aterrorizanme. E máis, se hai lua chea".

....

• ESTAFA NIXERIANA:  consiste en ilusionar á potencial vítima cunha fortuna inexistente e persuadila para que pague ou transfira unha suma de diñeiro por adiantado, como condición para acceder á fortuna prometida.

  • A herdanza do tío de America que non coñecias: para poder cobrala solicítase que envíe diñeiro para facer fronte a gastos inesperados ou subornos.

  • Animais regalados: Contan que teñen que mudarse e necesitan regalar os seus cachorros. Cando alguen interesado contesta que acepta, din que hai que enviarlles o diñeiro para que poidan enviar por avión desde alí o animal.

• O ESTAFADOR BURLADO:  O burlador pretende que ten interese nunha estafa que lle están a propoñer, para logo facerlle perder tempo e diñeiro ao estafador cumprindo condicións ridículas, viaxando dun lugar a outro coa esperanza de percibir o diñeiro, pedíndolle fotografías termando dun cartel cun sinal acordado, ou en posicións ridículas, etc. O nome do burlador é falso e ás veces ten un aquel comico para burlarse aínda máis do estafador

• Tocomocho: billete de lotería premiado que o estafador non pode cobrar por algun motivo (por exemplo, porque reside ilegalmente no pais)

• Timo do enterro: hai unha cantidade de diñeiro agochada en calquera parte e precísase de diñeiro para desenterrala

• A estampita: o parvo leva un sobre cheo de billetes aos cales non da importancia algunha porque cre que son meras estampitas. O parvo establece conversa con algún viandante, o primo, e nese momento entra en escena outro dos estafadores, o listo.

• Estafa da muller ou home que se namorou de ti, 

• O billete de lotaria que che tocou (ainda que ti non xogaches),

Propoñer un detonante de prol (un movemento, unha palabra) ao compañeiro que improvisará 

O que improvisará desenvolve nun monólogo: personaxe, relación, obxectivo e lugar

Mais menos cambio

A segunda condición é establecer unhas NORMAS FIXAS

1 O que entra, entra sempre preguntando. E o que xa estaba dentro responde coa verdade

2 Cando alguén pregunta hai que responder coa verdade

3 O Amo ten que exercer a autoridade. Non precisa berrar: él mesmo é unha ameaza de morte

4 Todas as interaccions entre pxes son a vida ou morte.  Exemplos: se o criado non da casado coa princesa suicidarase; se a princesa casa co criado o amo matará aos dous e logo suicidarase, etc.

5 Hai que poñer un título “o amor imposible”. A frase do título ten que aparecer en todas as escenas