sesións drama e melodrama

Porque xa Lecoq incluia o melodrama no teatro físico. 

Porque os melodramas teñen partes de clown, e inversamente, o clown clásico contén elementos de melodrama.

Porque hai formas de abordar o drama dun xeito diferente ao conflicto-motivación-superobxectivo. Ese xeito diferente pode ser desde o xogo, ou desde os arquetipos. No curso de Eva Redondo ela falou de como os personaxes xa non son necesarios nin coherentes, nin tampouco o é a dramaturxia. Por tanto, os personaxes non teñen que ter obxectivos nin superobxectivos. Nin tampouco temos porque basearnos no conflito. No lugar de conflito, Eva fala de Tensión Dramática. A Tensión Dramática é máis complexo ca o conflito. O conflito consiste en que A quere algo que ten B, e que B non llo quere dar. O conflito esgótase pronto. Ainda que é moi útil para dirixir actores, resulta demasiado simple para unha dramaturxia, e tamén para a interpretación. A Tensión Dramática baséase no seguinte: "A causa de algo é todo o demais (vs. a oposición entre causa e efecto)".  Apunta tamen a que a diferenza entre ficción e realidade é a seguinte: se ten sentido é ficción. Polo tanto avoga máis por unha dramaturxia caótica, azarosa, contraditoria.

Philippe Gaulier: Un alumno preguntalle a relación entre o pallaso e a actuación, por exemplo, como pode ser útil o pallaso para ofrecer Shakespeare (que forma parte do curso de dous anos). Philippe responde que non é o mesmo, pero usamos o pallaso para atopar o pracer de xogar tolo (ou tolo), o amor, a desesperación etc.