Este é un modelo interesante para entender os conceptos e taxonomías sobre o fenómeno transmedia e o espectáculo multimedia.

Chámaselle teatro 2.5D porque se sitúa entre a realidade 2D do manga, os animes e os videoxogos, e a realidade 3D do teatro. Máis de 100 animes ou mangas foron adaptados ó teatro 2.5D en menos de 3 anos. Coma o teatro xaponés tradicional, é teatro de pista, e utiliza recursos coma os biombos móbiles ou os kakuro (asistentes de escena).

Precursores: 9 Evenings (Theater and Engineering). Video. Entre o 13 e 23 de outubro de 1967 dez artistas experimentais, coa axuda de trinta científicos e técnicos dos Laboratorios Bell, reuníronse durante dez meses, grazas á invitación do enxeñeiro Billy Kluver, co único fin de experimentar sobre as relacións entre o teatro e as novas tecnoloxías. 

Cando falamos de digital performances podémonos referir a espectáculos...

• Dixital na preproducción. Pero a función é en presenza

• Dixital no manexo de luz, son e outros.

• Multimedia (con materiais gravados previamente): emprego de pantallas no escenario

• Dixital ao vivo: interacción entre técnicos, actores e tecnoloxía

Outros digital performances son: 

• Cyberspace subjects (suxeitos ciber): 

  • • Robot theatre: teatro con robots + humanos (Xapón)

    • Teatro so con robots: https://www.engineeredarts.co.uk/robothespian/theatre-of-robots/

• Teatro presenciado no ordenador (non é teatro propiamente)

  • • Teatro materializado en Second Life. https://www.youtube.com/watch?v=s6q4v-UejOA

• Holografías en teatro: https://www.youtube.com/watch?v=5CqUYBopWLs

• Outros: captura de movementos, chévere (amores prohibidos), youtube

• Cyborg: exoesqueletos, ciberdine, https://www.youtube.com/watch?v=_8VhW9JiwUk, marceli antúnez, 

• Wearables: implementos na roupa, por exemplo.

En Teatro y nuevas tecnologías: conceptos básicos / Anxo Abuín González

• Intermedialidade: integración de un ou varios medios nalgunha outra forma de comunicación (p.ex., das pantallas no teatro). O termo foi empregado nos anos ´60 polo movemento Fluxus, e está en relación con fenómenos como a poesía visual ou a performance, que son exemplos de intermedialidade. Actualmente emprégase ás veces como sinónimo de multimedia. A connotacíon de intermedia refíese aos medios dixitais na cultura pop.

• Intermedialidade sintética: fusión de linguaxes diferentes. Robert Lepage ou Bob Wilson (ex: pantallas na escena co obxecto de integrar e fusionar diversos medios e linguaxes) 

• Intermedialidade transmedial (superman: un fenómeno que está presente en diversos medios). Un exemplo de espectáculo transmedia sería, en Galicia, Chola, a it-girl de Artesacía. Fora de Galicia temos o exemplo de Haykiuu!, que procede do manga, de aí pasa ao anime, ao video xogo e ao teatro.

• Intermedialidade transformacional (actores cyborgs como Marceli Antúnez): Consiste no trasvase dun medio a outro, coa consecuencia, no caso dos cyborgs, da maquinización dos humanos ou da humanización dos robots. É frecuente unha perspectiva do monstruoso, transgresivo, violento ou sexual, cunha ollada artificial e exaxerada.

  • • A investigación en exoesqueletes vai da man de empresas tecnolóxicas que fabrican equipos para discapacitados. Tamén hai exoesqueletes para os bombeiros, militares ou traballos industriais. 

    • Na actualidade hai software libre (arduino) para crear exoesqueletes ou para facer xoguetes robóticos (robótica lego)

• Re-mediación (creación histórica del cine a partir del teatro, por exemplo). Transformación dun medio noutro, en especial cando se trata de medios analóxicos que se transforman en medios digitais, é dicir, adquieren outra forma, pero poden continuar transmitindo unha información similar. 

  • • Dentro da re-mediación está a hipermediación (+-distanciamento: p. ex. o cinema ao vivo) e a 

    • Intermediación (+-ilusionismo: p. ex. crear a ilusión dun chat ao vivo en Citizen, de Chévere).

• Interacción. Non toda a arte dixital é interactiva, pero a tecnoloxía permite formas de interactividade que antes non eran posibles

  • • artista-máquina: Orgia (2002), peza de Pasolini dirixida por Jean Lambert-Wild no Théâtre National da Colline (París). Nela, os actores están equipados con captadores que transmiten os seus niveis de tensións e emoción a un computador, que á súa vez os reenvía cara a uns actores virtuais presentes en escena en forma de holograma. Estes, simbolizan as pantasmas aos que a estraña parella protagonista ha de facer fronte. 

    • espectador-máquina: instalacións, esculturas, interfaces técnicas, detectores de movemento... https://es.wikipedia.org/wiki/Arte_interactivo

    • espectador-máquina-artista. En Afasia (1998) o performer Marcel.lí Antúnez exercía de único manipulador dos materiais cibernéticos. En Epizoo (1994) eran os espectadores os que manipulaban, grazas a unha pantalla de computador sensible, o seu corpo robotizado, cuberto por un exoskeleton que levaba o corpo humano ao límite da dor.

• O post-humano: Stelarc afirma que o corpo humano quedou obsoleto. Orlan tenta mellorar ou modificar o corpo.

• A espectacularización en youtube e nas redes sociais. No turismo. Os avatares nos xogos de rol. 

Trazos característicos: 

• O (persoal) técnico está en escena, e a técnica está en escena: parte do espectáculo está na técnica

• Creación propia (tardan un ano e medio en crear)

• Compañía pequeña (3 persoas de nucleo, que pode chegar a 10 cando xa están no traballo). 

• Non teñen local nin estrutura para poder centrarse na creación, traballan por skype, concibense como una guerrilla (mobil, contundente e axil)

• Mesturan video en tempo real

• Maquetas con bonequiños que están no escenario e persoas nun rol performativo.

• Non hai interpretación, nin actores, nin bailarins, nin diálogos en directo, nin situacións dramaturxicas que pasan diante do espectador.

Evolución do Sr. Serrano: ao primeiro a pantalla era un recurso (ainda que non habia pxes, senon performers), cambian pq:

• Cansaronse dos actores, actrices e bailarins: era mais fácil traballar com bonecos

• Querian ter un compromiso total coa creación: ser so eles e implicarse totalmente co proceso

• Cuestión económica: onde está o diñeiro é na explotación pq pagan cache.

• O espectáculo pode estar cambiando permanentemente (se o executan outras persoas, non o permite)

[Se ben é certo que posteriormente a esta charla volveron a cambiar e montaron un espectáculo con 5-8 performers e 9-15 figurantes: Kingdom] 

Definen o que fan como cine en tempo real, ou mellor linguaxe audiovisual en tempo real. Eles din que o que fan é teatro, pq o fan en directo e contan unha historia. E a eles programannos en festivais de teatro.

Hai tres niveis: o pequeno (as maquetas), o tamaño natural (os performers) e o macro (a pantalla) que é onde se xuntan os dous niveis, na proxección. A pantalla é o que unifica todo o discurso.

As limitacións técnicas son moi creativas: todo tem que caber en tres maletas. (como Boadella)

As residencias artísticas tamén son moi creativas: unha residencia de 10 dias equivale a un mes de ensaios nun local. (cambio de paradigma)

O guión do espectáculo é realmente un guión técnico. Non literario nin storyboard. O dramaturgo é o técnico (dalgún xeito). O texto son os subtítulos que aparecerán, e en forma de subtítulos.

DRAMATURXIA

• - non lineal. Diferentes liñas argumentais, van adiante, volvem atrás

• - gustalles contar historias

• -sempre mezclan realidade e ficción

• - non son documentais, pero están ben documentados

• - parten sempre da realidade

• -tocan temas incómodos

• -mezclan referentes: Bin Laden con indios e vaqueros, con Moby Dick, con voz de George Bush

• - nos nutrimos de cultura pop. A estética é fácil, entendeo todo o mundo, pero tratan temas duros

CAPAS

1 CAPTURA DE BIN Laden

2 Indios e vaqueros

3 Ahab

4 humor, bromas

ESPECIALIZACIÓN

Todos saben de todo, ainda que están especializados

ENTORNO TRANSMEDIA

A web está pensada para o programador, non para o publico.

DEREITOS DE AUTOR

Se alteran (editan) o orixinal non tem problema, porque e´unha utilización artística.